BURA / ORA
SƏNƏT
BİLİM / DİN
SEVGİ
EV / ÇÖL
FEMİNİZM
UŞAQ / BÖYÜK
HÜQUQLARIMIZ
QADIN / KİŞİ
KİŞİ KİMİ
GENDER
SEKS
HƏR ŞEY / HEÇ NƏ
DƏB VƏ BAXIM
YAZI / DÜŞÜNCƏ
REDAKTOR SEÇİMİ
ÇOX OXUNANLAR
YAZI / DÜŞÜNCƏ
Şəkildəki qızın - Kim Fukun dilindən yazdığım şeir - Rəbiqə Nazimqızı
Tarix : 20 Yanvar 2019, 11:55 Yazar :
Mən ölümün sərhədindən qayıtdım,
savaşın o tayında qoydum anamı, atamı.
Doqquz yaşım vardı. Evimiz yandı...
Bircə bədənimi götürüb qaçdım alovlar içindən.
Bir də qardaşımı...
Güllü paltarımı soyundurdu müharibə,
çılpaq qaldım fotoqrafın çəkdiyi şəkildə.
Çığırtılarım düşməyib obyektivə,
bir də kürəyimdəki yanıq izləri.
Onları görməzsiz.
On yeddi cərrah bıçağının yeri də görünməz sizə,
kürəyimdə, sol əlimdə.
Allah göstərməsin də...
Mən ölümün sərhədindən döndüm,
Fotoqrafın məni hospitala aparan əllərində böyüdüm,
məni görməyə "gələn” gəlinciklərin donunu cırdım –
heç birində tapmadım savaşın izlərini.
Mənə gül gətirən kişinin gözlərini sevdim -
mənə gəlinlik geydirən ərimi deyirəm.
Uşaqlarım oldu, hamınıza qismət.
Dünyanı gəlincik oynadan qızlara,
topu qapıya qovan oğlanlara bağışladım.
Yaşadım... ümidin əlindən tutdum...
Unutdum demirəm...
Kəsib ata bilməz yaddaşımı cərrahiyyə,
yuxularıma tökülən bombaların səsi kəsilməz.
Ağrılarım artar gecələr uşaqların üstünü örtəndə,
gözüm sataşar yaddaşımdan asılan şəkilə.
Birdən bir səhər... pozar sərhədləri müharibə...
Rəbiqə Nazimqızı
