1961-ci ildә Tәbrizdə dünyaya göz açıb. İbtidai vә orta mәktәbi Təbrizdə bitirib. Ali tәhsilini iki ixtisas üzrә – laboratoriya elmlәri vә ingilis dili dilmanclığı bölmәsindә başa çatdırıb. 1985-ci ildәn etibarən ictimai-mәdәni vә qadın hüquqları sahələrində aktiv fәaliyyәtә qoşulub. Әdәbiyyatda şeir, nәsr, tәrcümә vә tәnqid sahələrində əsərləri ilə öz parlaq səhifəsini yazıb. 1998-ci ildә tәşkil olunan Birinci Şimali-Qәrb Jurnallar Festivalında "Ana” adlı şeiri ilә birinci yeri tutub. 2004-cü ildәn dərc olunmağa başlayan "Dilmanc” jurnalında qadınlarla bağlı özәl sayların baş redaktoru vəzifəsində işlәyib. 

2011-ci ilin sentiyabrında Urmu gölünün qurudulması, nadir bir təbiət möcüzəsinin məhv olmasına qarşı tәşkil olunan nümayişdә iştiraka görə 42 gün zindanda qalıb. Daha sonra 100 milyon tümən kəfil ödəyәrәk azadlığa buraxılıb. İnqilab məhkəməsində nizama qarşı әks tәbliğat aparmaq ittihamı ilə mәhkum edilib. Üç ay bir gün həbs, bir milyon tümən nəqd pul cəriməsi kәsilib…

Bu günədək qələmə aldığı əsərlərdən oluşan "Yuxuda ayıl¬maq” vә "Cızıq” adlı iki şeir toplusu çap edilib.  

 

Yasdığımda boğuluram

Və içdiyim bir içim suda.

Göz ilə işıq, bir araya gəlmədi,

Bu çənli şəhərimin qalasında.

Oxşayıram, Babək qalasının xatınına oxşayıram.

Sən gələn gün qırmızı donumu geyəcəyəm

Və uzun-uzun saçlarım,

Ayağıvın altına sərəcəyəm.

Qaralığından qorxma,

Sən gələnədək ağaracaqlar.

Üzüvə heç toz qondurma!

Bütün körpələri əmizdirmişəm

Şərab küplərin yerə quylamışam

Söz salxımların ürəyimdən aslamışam

Ağlasam da, gizlicə ağlamışam.

Baxsan görərsən, yenidən gəlin olub

Qalanın qıvrım pillələrindən

Yenərək səmaya boylanıram,

Qollarımı elə boynuva sala bilərəm ki!..

Gәlәcәksәn gәlişinlә gülüş ol qaş-qabağımda,

Baxacaqsan baxışınla, yaş axıt göz bulağımda.

Bir ömür hәsrәti çәkdim buna dәysin görüşün dә

Öpәcәksәn elә öp ki, yeri qalsın yanağımda!

Deyәcәksәn elә söz de, yazıla baş varağımda,

Dayaq olsun, haça ol sәn, dolu barlı budağımda.

Elә çal saz ki, çaxır tәk calanım mәn çanağımda,

İçmәdәn sәrxoş olum mu, әlәnә söz dodağımda.

Dindirirsәn elә dindir, dadı qalsın damağımda,

Öldürürsәn elә öldür, axa ulduz sorağımda.

Nur olursan elә parla, işıq ol yol çırağımda,

Yanacaqsan elә yan ki, közü qalsın qucağımda.

Mәn dә sәndәn od alım kaş, yanım öylә kül olum kaş,

Sal qorun küllü bu canә, alov olsun qalağımda.

Gedәcәksәn elә get, qoy sözün olsun hәyatımda,

Sәsi cingildәsin ömrüm nә qәdәr var, qulağımda.

Görmәyәndә sәni hәr an, baxışın da gülüşün dә

Tikilә göz qabağında, yaşayam xoş bayağımda.

İpәyim sәndә toxunsun, sevgiyә eşqә bürünsün,

Sözüm eşqinlә geyinsin, yaşayım söz sayağımda…

Tapılmamış tapdalandı                   

Ya itdi tapılmadı?

Səni itən röyalar,

Bu lələsiz yurdumuzda.

Nə qoyub nə axtarırsan

Lələ-var-yurd-yoxumuzda?!                                             

Dolan-ba-dolan küçələrinə

Doluşmadıq ki,

Divarlarına düşən kölgəmiz

Ölçülüb 

Boy atdığımıza görə

Əynimizə 

Bir don tikilsin!

Saatının əli qolundan uzun qaldı

Biz onun qollarından asılı

Bu şəhərin meydanında.

Qarğışlar yığvası oldu

Qaranquşlar yuvası!

Durnaları qayıdanda

Bizim çiyinlərimiz dal-budağını çökmüşdü

Röyalar ətrini belə uçmuşdu.

Açıq qucağında, sıxmadı ki dağı bizi;

Hansı dağından tufağımız dağıldı bəs?

Qaragiləsinin gözündə yatdı bu şəhər,

Oyaqlar, iç-içə otaqlarda itdi bu səfər,

Röyalar gözlərdən silindi bir təhər.

Gələnlər, özlərini boş gəldilər

Gedənlər, gözləri dolub getdilər

Get ay çıxandan sonra gəl!

Röya çağının tam

Arxayınlığında.

Qara qışın ilbəil qalınlığı

Əynimin qatı paltarlarında,

Röyalar sinəmin lap alt qatında!

Belə susmaq

Özüvü

Gözlədiyin birisinin olmadığı yerə yetirməkdir;

Sözü yox,

dodaqlarıvı itirməkdir!

Dənizin gözüvə dolması

Sevişmək saxıncası

Öpüşlərin sancısıdır

Belə susmaq!

Kefsizlikdə keflənmək

Səssizlikdə

Öz cınqırından daşlanmaq

Özüvün nə qədər özgə olduğunu doğru sanmaq; 

Başıvı bir batman suyun altında saxlamaqdır

Belə susmaq!  

Gözlərivin sırayla ağlaması;

Bir qanadın bugün açılması

O birini sabah açmaqdır

Dar ağacında yuva salmaqdır

Belə susmaq!

Belə susmaq

Tarixin içindən gələn ağzı-açıq quyu

Canlarda kök salan dirəniş

Gözlüklərdən oyanış

İki əlli dilənçilik,

qulaqdan dilənməkdir, belə susmaq!

Ya sən sınsan

Dünyanın yuxulu qabları

Bir daha gərək gərnəşə;

Sənin tikələrin

Yenidən

Onlara yerləşə...

Bax!

Aynanın sınıqlarında

Parçalanmış təkrara

Təzələnmiş adamlara!

Sınmaq da sınamalı imiş

Barmaqlarım kəsilsə belə;

Bütün yaralar bitişdi bəlkə

Öpüşlərinlə!

Sulaşır, ayna

Ayınlaşır, su

Sən isə aydınlaşırsan

Üçüzdə

Mən işıqlığa çıxıram!

Ev-eşik adına

Aparıldım

Eşiksiz evə, keşik!

Gözəlləşdikcə gözlərim sulanır

Qamaşır gözlərim, qaşlarım alınanda

Ürəyimin bəndi qirilir

Üzümə bənd salınanda

Boyunbağı alınır, mən alınanda!

Kəfəndən deyilir

Gəlinliyimi geyəndə,

Boğazım goynəyir

Barmaq dolu bal yeyəndə!

Üzümdə qızarır

Qızlığın qırmızı almacığı

Başıma ələnir

Qəndin qondarma şirinliyi.

Barmağıma həlqə taxılır

Qoluma dəstbənd

– keçmişdən anılan "qolbağı” –

Yollandırırlar:

Əli xınalı

Beli bağlı.

Bir – iynə, bir – iynə

Tikildim təxtə

"Bəxt” deyə-deyə;

Aparıldım o gecə

Ev-eşiyimə.

Ötən illərin xəzəllərin

Silib-süpürməyə qədər

Saçlarımla uzanıram

Dəlicəsinə sürdüyüm hayatın

Dönümlərində –

Buruqlarında

Oynamağa qədər

Uşaqlanıram

Qızlanıram;

Qızmarlanıram. 

Səni andıqda

Qucağıma almağa qədər

Analanıram.

 

Bütün qıfılbənd darqınlıqlardan

Səni aradan götürüb

Qaçmağa qədər

Qoçaqlanıram.

Gecikirəm, zaman tələsdirsə də,

Gecikdirirəm,

Alacağım nəfəsi də;

İnamsızcasına,

Yaşlanıram.

Yerə qoyanda sevgilim səni!

Yumaqlanıb

Çiynindən qalıram!

Şüşələrin damarları da

Yağışı əmir –

Somurur içinə.

Sən isə

Sis arxasında daha da gözəlləşirsən...

Şırıq-şırıq uzun saçların

Şırım-şırım yağışlarla axışır.

Kök atır ayaq barmaqların,

Yumuşanmış torpaqda

Somurur damarların,

Yerin şirəsin.

Gözlənəndə daha gözəlləşən qadın!

Boşluğumla bağırsam boşluqları;

Doluluğumla çağırsam mənsizliyi

Necə olar?!

Ölçü doldurmaqdan bezmişəm

İncəlik belçələrilə

Pay verməkdən, bölünməkdən

Pay-bölüş olmaqdan

Qurban əti kimi.

Sonunda

Büzülü dodaqlardan!

Qanımı soran kim

Döşümü əmən kim

Ətəyimdən yapışan,

Əl-ayağıma dolaşan kim.

Nə qədər yorğunam

Durduğum yerdə!

Aman!

Tüpürcəyimdə də yaşayan olur, aman!

İnanırsan inan; inanmırsan inanma heç!

And içməkdən

Sinə yırtmaqdan

Döyünməkdən, çırpınmaqdan

Çiyrimişəm.

Güzgü gözlərdə görünməkdən

Gizli-gizli gözlənməkdən

Paklıq torbalarında gizlənməkdən

Aslaqlıqdan usanmışam.

Boşluğumla çığırıram boşluqları

Doluluğumla çağırıram mənsizliyi...

Mən pişirməyən naharın yamsılama iyləri

Restoranlardan gəlir.

Hə!

İşimdən əl çəkmişəm bugün.

Bir çimdik məhəbbət

Bir tikə gülüş

Bir kəlmə "sağol”

Artacaqmı aylığıma, görən?

Adət çörəyinə bəllələnmiş yeməklərim

Tələsiklikdə bələ-böürt olan xörəklərim

Buz dodaqlarla içilən isti aşım

Ah! Alın tərimi axıdan ocağım, atəşim

Yağlovça iy verən əyin-başım!

İşimdən əl çəkmişəm bugün.

Görən, mənə arxa duracaqmı qablar-qacaqlar

Yuyulmamış qaşıqlar, bulaşıq boşqablar

Alışmayan odlar, ocaqlar?

Nə əlim yanacaq bugün

Nə də barmağım doğranacaq.

Ənglər dayanacaq ətimi çeynəməkdən.

Hə! Bugün nə yanmaq var, nə yanılmaq

Nə də dəyərsiz sayılan işlərlə yorulmaq!

İşimdən əl çəkmişəm bugün.

Görən, qəzetlərde heç yazılacaqmı?

Ya xəbərlərdə deyiləcəkmi?!

Görən, dünya özünü o yola qoyacaqmı heç?!

Heç olmasa, daldada bir çəkinib utanacaqmı?

Tıpba-tıp

Tıpba-tıp

Tıpba-tıp

Tut du ki tökülür

Hər tərəfdən saxlanılan

Çarşab üstünə

Göyün payı göydə qalır

Yerinki yerə enir.

Uşaqlar şənlənir;

Bütün ovuclar doluşur

Dodaqlar şirələnir.

Bu qədər sadə deyilmi

Pay-bölüş?!

Dünyanın duzaqla qurulmuş:

"Sən-yemə, mən-yeyim”

dava-dalaş dağarcığı!

Bugündə lijlənən dünənlər

Talein qeydinə qalan sabahlar

Qismətdə qısılan dəyqələr

Birbirlərinə oxşayan axşamlar

Axşamlar... axşamlar... axşamlar...

Günəşin dərisinə saman təpilir, axşamlar!

Ucqar dam-daşlardan uzanan

Qısıq əllər

Damarlarına əriyən adamlar;

Təxtsiz bəxtə söykənən,

İnamlar!

İnanın!

Bugünün çərdəyin tüpürməyəcəyəm;

Ağzımda cücərsin bəlkə...

Səni məni dilləndirən dəniz!

Çırpınan dalğaların

Gah silkələyir

Gah daşırdır, gah sındırır,

Sahilə düzdüyüm söz çanaqların.

Qıyıda

Qumlara dağılan balıqqulaqları tək,

Həm söz olur, həm qulaq,

Həm su olur, həm ocaq!

Qorlar daşlanır

Tonqallar yanır, alovlar ilqımlayır

Çaqqışmalarından.

Səni çırpınan,

Çağlayan, 

Damlalaşan,

Narınlaşan,

Tozlaşan,

Sovrulan su!

Söndürmədən qorlarıma qovuşan

Toxuna-toxunmaya belə!

Od ilə suyun çarpazlığı

Sarmaşıqlanan sevgi görkəmi.

Bilmirəm üzü üstə asfaltlara quylanan bu şəhərin

Harasından – yoxsa yarasından – Ərk Qalasından

Bu qədər torpaq sovrulur başımıza?!

Ölülərin bizim hayımıza qalan harayıdı bu,

Ya bizim gələcək can hayımız?

Dişlərimizin arasında xırçıldayan

Torpaq payımız!

Harda qaldı bəs bizim su payımız?!

Yoxsa, başımızdan aşdı

Ağzımızı zığladı?

Şəhərlə birlikdə, bizi də quyladı!

Pərdələr asılı

Pərdələr çəkik

Mən səni görmürəm

Sən onu –

– o da dünyanı!

Tumarlamır saçlarımı Günəş,

Daramır külək;

Pərdələr qapqara,

Pərdələr rəngbərəng.

Dərədən dağa bəlkə bir yol,

Zildən bəmə pərdələr;

Aşağıdan yuxarıya pillələr.

Biz ilə sənin aranda ancaq

Bir addım zülmət

Bir pərdə həsrət.

"Örtdüyün şal harda qaldı, harda saldın?”

Deyinərdi ana bizə.

Gahdan müəllim səni, məni, başqaları danlayardı:

"Kitabın, dəftərin hanı?”

"İtirmişik; unutmuşuq; evdə qalıb,” deyən zaman

"Yaxşıdır ki, özünüzü itirmədiz,” söyləyərdi;

Biz sözünə gülümsərdik.

Ama indi! Ama indi,

Soruşan yox harda itdik, harda batdıq biz özümüz

Yerdə qaldıq, göydə qaldıq biz özümüz?!

Kitabların varağında, küçələrin qırağında,

Orda qaldıq, burda qaldıq biz özümüz?!

Anamızın qucağında, ya siniflər bucağında,

Darda qaldıq, harda qaldıq biz özümüz?

Nə yaşdaydıq itən zaman?

Uşaqlıqlar ötən zaman.

Nə başdaydıq, nə gözdəydik, nə boydaydıq?

Bəlkə itdik röyalarda?

Ya "gərək”lər bürgələdi hamımızı örtüyünə,

Tanış belə gəlmədik biz güzgülərin gözlüyünə

Bəlkə bizim şaqqıltılı gülüşümüz yer salıbdı klasların 

divarında

Bəlkə bizi divar tanır, ama ayna anımsamır.

Bəlkə bizi küçə tanır, öz evimiz tanımırı.

Bəlkə bizi paltar tanır, öz dərimiz tanımırı.

Söz-söhbətdə bəlkə itdik, yaddan çıxdıq

Tanımadı dost da bizi.

Qış əridi illər sonra, Yaz tanıdı bəlkə bizi.

Züydüyümüz buzlar altda, Toz tanıdı bəlkə bizi.

Cızdığımız küçələrdə, iz tanıdı bəlkə bizi.

Yazdığımız varaqlarda, Söz tanıdı bəlkə bizi.

Getdiyimiz yollar elə düz tanıdı bəlkə bizi.

Yaz tanıdı bəlkə bizi.