Qələbə haqqında məni yazmağa vadar edən atəşkəs bəyanatındakı hanısa bəndlərə yönələn subyektiv fikirlər və iradlar oldu. Bəzən də bu fikirlər həddini aşaraq "bu sonuc qələbə deyil” deyəcək qədər şişdi, böyüdü.

Sözləri insan yaradır, onlara mənanı insan yükləyir. Mənim yaşıl dediyimi sən bəlkə də narıncı görürsən. Qələbə də səninçün fərqli məna daşıya bilər: Sərhədin bir az o yandan keçməsi, müqavilədəki hansısa vergül, sülhməramlıların dəbilqəsində hansısa yazı, düşmən təmsilçisinin hansısa provokativ hərəkəti səninçün qələbəyə kölgə sala bilər. 

Tarix dərsi keçən hər bir uşaq da bilir ki, müharibə siyasi proseslərin tərkib hissəsidir. Otto Bismark demişkən, "Müharibə hərbçilərə etibar edilməyəcək qədər incə məsələdir”. Hamı anlayır ki, böyük dövlətlərin qurduğu ssenarilər kiçik dövlətlərin taleyini həll edir və sülh müqavilələri də bu ssenaridəki sonluğa uyğun olur. 

Bəs o zaman nədir bu Vətən müharibəsindəki qələbə?

Müharibədə iştirak edən, ön xətdən mərmi yağışı altında yaralı daşıyan, əsgərlərlə birlikdə torpaqda yatan bir həkim kimi deyim:

Bir xalq döyüşə bilirsə, bir torpaqda şəhid məzarı varsa, o xalq artıq qalibdir.

 

 

Sülh dövründə özündən xəstəlik uyduranlar ilk atəşdən sonra bir döyüşçü, bir qəhrəman oldular. Xəstəlik görmədim mən 45 gündə. Tibb məntəqəsinə apara bilmirdim minaatanı. Deyirdi, koordinat veriblər, təcili atəş açmalıyıq. 

Bunları görməyən, əlbəttə, bilməz qələbə nədir.

 

 

Bunları görəndə artıq qalib hesab edirdim özümü. Ona görə də qalib gələcəyimizə ilk gündən heç birimizdə şübhə yox idi.

Bəs, hərbi maşına əsgər salamı verən uşaqlar?! "Allah qorusun” deyən yaşlılar?! Qələbə deyil bu?!

"Bizim millət düzələn deyil” söyləyənlər 20 yanvar, Birinci Qarabağ müharibəsi şəhidləri kimi bu müharibənin şəhidlərinə də ayıb edirlər. 

 

Döyüşə atılmaq özü qələbədir.

 

Bəxtiyar Vahabzadə demişkən:

 

Xalqın qəlbindəki qorxu mülkünü 

O gecə dağıdıb sökdü şəhidlər.

 

 

Yalançıları yendi, qorxaqları yendi, şəhərdə zurna çalan "neqodnıları” yendi, rüşvətxor məmurları yendi.

"Yoxdur artıq o rüşvətxor mentalitet, cəhənnəmə getdi o sistem, gora getdi o sistemsizlik, gorbagor oldu o məmur özbaşınalığı”.

Bu xalqın qarşısında artıq kim dura bilər?!

Özəlliklə həmişə hökumət əleyhinə yazanların yazılarını incələdim: ancaq Şuşa, ancaq əsgərlər, ancaq ordudur mövzu.

Özəlliklə dövlət başçısının hər çıxışını, hər müsahibəsini oxudum: daxili siyasətdən bir kəlmə yoxdur.

Atatürk demişkən: "Mövzu vətəndirsə, gerisi təfərrüat”.

Qələbəni siyasi müqavilələrdə axtarmayın. Qələbəni çevrənizdə, özünüzdə axtarın.

Qələbəmiz mübarək!

Qarabağ Azərbaycandır!